Category: Ελλάδα ♡

U arhitekturi antičke Grčke preovlađuju 3 tipa, odnosno stila stubova, koji se najviše razlikuju po kapitelu, najvišem delu stuba. 🏛 DORSKI stub je najstariji i najjednostavniji. Nastao je u 7. veku pre nove ere i koristio se u gradnji hramova u kontinentalnom delu Grčke i na zapadu. Najpoznatiji hramovi koje krase stubovi u dorskom stilu su Partenon na Akropolju i Zevsov hram u Olimpiji. Na istoku, u Joniji, na obalama Egejskog mora, u 6. veku p.n.e. nastao je JONSKI stub, tanji i elegantniji od dorskog, sa kapitelom ukrašenim spiralama. Ovaj stil korišćen je u gradnji Hrama Atine Nike i Erehtejona na Akropolju, i hrama posvećenog boginji Artemidi u Efesu, jednog od 7 čuda starog sveta. Jonski stub ponovo je uveden

Svadbenom veselju morske boginje Tetide i tesalskog kralja Peleja, roditelja najvećeg junaka starog doba – Ahila, prisustvovali su svi bogovi sa Olimpa. Slavilo se uz ambroziju i nektar i pesmu muza… Međutim, Erida, boginja ljubomore i svađe, koja nije bila pozvana, uvređena zbog toga, htela je da unese razdor među zvanice tako što im je bacila zlatnu jabuku na kojoj je pisalo „Najlepšoj“. Tada je došlo do žučne rasprave između boginje Here, Atine i Afrodite, jer je svaka od njih verovala za sebe da je najlepša i da baš njoj treba da pripadne jabuka. Kako nisu mogli da presude, jer nijedan bog nije želeo da se meša, Zevs je naredio da boginje odu na planinu Idu, tamo nađu Parisa, sina

Ne postoji opevaniji most u Grčkoj, niti građevina za koju se vezuje više legendi, od MOSTA U ARTI. Prema predanju most je građen u 17. veku u vreme kada je Arta postala prestonica Epirske despotovine. Turci su tražili od meštana da im pomognu u gradnji mosta preko reke Arahtos, na šta su mnogi pristali, verujući da će time ostvariti bolji položaj ili bilo kakvu vrstu povlastica. Međutim kada su saznali da se most gradi samo da bi ogromna vojska prešla preko njega i nastavila sa osvajanjima, počeli su danju da grade, a noću da ruše sve što bi prethodno sagradili. Kada su Turci pitali zašto se toliko kasni sa gradnjom, meštani su, u nadi da će to odvratiti Turke od

TANTAL je bio Zevsov sin, vladar oblasti Lidije na maloazijskoj strani Egejskog mora. Zahvaljujući zaštiti i naklonosti oca i ostalih bogova, živeo je u sreći i bogatstvu, uživao i provodio se na zemlji i na Olimpu. Međutim, navikavši da mu je sve dopušteno i smatrajući sebe natčovekom, vremenom je postao nadmen i ohol. Počeo je da krišom ljudima odnosi nektar i ambroziju, da im u pijanstvu i zanosu otkriva tajne bogova sa Olimpa, vladara sveta, i da prijateljima daje hranu i piće od kojih bi postajali besmrtni. Nije se osvrtao ni na opomena oca. Prema jednom mitu, da bi testirao bogove sa Olimpa i njihove moći, Tantal je ubio svog sina Pelopa, isekao njegovo telo i poslužio ga na gozbi,

Manastir Bogorodice Hozoviotise nalazi se na kikladskom ostrvu AMORGOS. Naziv se odnosi na toponim Hoziva u današnjoj Palestini gde su postojali pravoslavni manastiri, a prema lokalnom predanju Bogorodičina ikona poreklom iz Palestine je u 9. veku u vreme Ikonoklastičke borbe dospela na ostrvo i nađena je u zalivu svete Ane. Ubrzo nakon toga Aleksije Komnin nedaleko od zaliva, na litici visine 300 metara sagradio je veličanstven manastir dužine 40 metara i širine do 5. Unutar manastira postoji 8 nivoa koji su povezani stepenicama izgrađenim na stenama, sa preko 100 prostorija (kelije monaha, konaci, trpezarije, biblioteka..). Bogorodica Hozoviotisa je zaštitnica ostrva i slavi se 21. i 22. novembra.    

Kikladsko ostrvo TINOS najpoznatije je po Hramu Bogorodice, najpopularnijoj pokloničkoj destinaciji Grka i svetilištu koje godišnje poseti na hiljade hrišćanskih vernika iz svih krajeva sveta. Hram je sagrađen na mestu gde je pronađena ikona Bogorodice, koja se prethodno javila u viziji monahinji Pelagiji. Prema predanju sveta Pelagija je tri nedelje uzastopno sanjala kako Bogorodica od nje traži da iskopa ikonu zakopanu u glavnom gradu ostrva, u polju Antonija Doksara. U septembru 1822. godine, ostrvljani su počeli iskopavanja, prilikom kojih su našli i drevni hram posvećen bogu Dionisu i hram Svetog Jovana Preteče, ali nije bilo ni traga od ikone. Nju je tek 1823. našao Dimitrije Vlasi. Kako je u to vreme vođen ustanak protiv Turaka, ova vest se proširila brzo celom

Nalazi se u oblasti Lakonija na jugoistočnoj strani Peloponeza, na krečnjačkoj steni koja je sa kopnom povezana uskim nasipom. Naziv je složenica dve reči i u prevodu znači – Jedini prolaz/prelaz/ulaz. Grad, smešten u podnožju litice, sačuvao je staro jezgro sa srednjevekovnom tvrđavom koja je zaštićena od strane UNESCO kao kulturna baština. U uskim uličicama, bez vozila, kriju se kamene kućice i čak 40 vizantijskih crkava. Kroz svoju istoriju Monemvasija je predstavljala značajnu luku i strateško uporište Lakonije, pa su je nazivali “Gibraltarom istoka“.     U novije doba, nakon jednog jakog zemljotresa, stanovnici su se mahom selili na kopno prekoputa i u Atinu, tako da je na ostrvu u jednom trenutku ostalo manje od 100 stanovnika i puno napuštenih razrušenih

HELIOS je bio bog i personifikacija Sunca. Imao je zlatnu kosu i krunu od sunčevih zraka. Stanovao je na istočnoj obali Okeana, u palati od zlata, iz koje je svako jutro izlazio sa zlatnim kočijama u koja su bila upregnuta 4 krilata konja, i putovao preko nebeskog svoda dajući svetlost, toplotu i život zemlji i svim njenim bićima. Njegova sestra SELENA je bila boginja i personifikacija Meseca, devojka magične lepote s bakljom u ruci, i polumesecom na glavi. Prema mitologiji, ona se svake večeri kupa u Okeanu, a potom oblači svetlucavu haljinu i penje se u svoje srebrne kočije, koje vuku dva konja ili bika, kako bi putovala nebom praveći pun krug, kao i njen brat Helios. U samu zoru,