Χαρταετός – Έλλη Κοκκίνου
ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ – Έλλη Κοκκίνου
___________________________________________
Πολύχρωμα χαρτιά
πήρα στα δάχτυλά μου
τα κόλλησα καρδιά
κι έφτιαξα τα όνειρά μου
έλα Βοριάς να γίνεις
μόνη μου μη μ’ αφήνεις
***
Η καρδιά μου χαρταετός
κι όταν φυσάς στα σύννεφα πετάω
μα όταν δε με αγαπάς
από ψηλά στη γη πέφτω και σπάω
τα πιο τρελά φιλιά σου
κάνε με να πετάξω
ποτέ μου να μην κλάψω
κι όταν φυσάς στα σύννεφα πετάω
μα όταν δε με αγαπάς
από ψηλά στη γη πέφτω και σπάω
Papire u boji
uzela sam u ruke
zalepila ih u obliku srca
i napravila svoje snove
dođi, Severac postani
i samu me ne ostavljaj
***
Moje je srce zmaj od papira
I kad duvaš, vinem se do neba
Ali kad me ne voliš
S visine na zemlju padam, i lomim se
***
Za mene je nebo
zagrljaj tvoj
i snažan vetar
najluđi tvoji poljupci
učini da poletim
i nikad suzu da ne pustim
***
Moje je srce zmaj od papira
I kad duvaš, vinem se do neba
Ali kad me ne voliš
S visine na zemlju padam, i lomim se.
___________________________________
R E Č N I K
χρώμα, το – πολύχρωμος, -η = boja – višebojan, šaren
κόλλα, η – κολλάω = lepak – lepim
βοράς, ο – βοριάς, ο = sever – severac
αετός, ο – χαρταετός, ο = orao – papirni orao/zmaj
φυσάει = duva
σύννεφο, το = oblak
πετάω = letim (ali i – bacam)
πέφτω = padam
σπάω = lomim, razbijam (se)
τρελός, -ή – τρελαίνω = lud, -a – izluđujem
κλαίω – έκλαψα – θα κλάψω = plačem
